De meeste kinderen staan te springen als ze naar een verjaardag of kinderfeestje mogen, maar er zijn ook kinderen die daar niet meteen blij van worden...
Die het ontzettend spannend vinden, en aangeven dat ze geen zin hebben en niet willen gaan. Hooggevoeligheid en feestjes is soms een lastige combinatie...
Want als je naar een verjaardag gaat, zijn daar vaak veel mensen. En vaak ook nog onbekende mensen. En die stellen dan allemaal vragen en zeggen dat je zo groot geworden bent enzo.
En ze praten zo hard en allemaal door elkaar, wat een herrie!
En soms staat de tafel ineens anders en er staan meer stoelen. En de plek waar jij meestal zit is al bezet.
Het liefst wil je gewoon naar huis, waar alles bekend en veilig en rustig is.
Dus blijf je dicht bij mama of papa, en kruip je het liefste weg...
Of je krijgt een uitnodiging in de brievenbus voor een kinderfeest...
Je vindt het wel leuk dat je mag komen, maar ook weer niet. Want wat gaan ze dan doen, en wie komt er allemaal? En hoe lang duurt het dan? En wat gaan ze eten? Alles wat onbekend is, zorgt voor
spanning...
En je eigen verjaardag niet te vergeten! Super leuk natuurlijk, want je mag de taart uitkiezen en hebt een heel verlanglijstje met cadeautjes gemaakt.
Maar ja, ook dan komen er veel mensen en kinderen. En dat is ook druk, en iedereen geeft je een hand, en vraagt van alles. En de andere kinderen spelen met jouw speelgoed; als ze maar niks kapot
maken...
Dat is soms ook gewoon te veel en wil je dat de mensen weggaan en dat het feest voorbij is...
Een aantal jaar geleden was onze oudste jarig, ik denk dat hij 5 of 6 werd. Hij had al een paar keer aangegeven dat hij niet iedereen wilde uitnodigen, alleen de opa's en oma's en ooms en tante.
De rest hoefde van hem niet, en dat hij dan minder cadeautjes kreeg maakte hem niet uit, zei hij.
Maar wij vonden toen dat we toch iedereen moesten uitnodigen, want zo deden we dat altijd... (tja, ook wij hebben veel geleerd ondertussen😉)
Op de dag zelf begon het feestje heel leuk, totdat het na een uur te druk/veel werd en hij boos en huilend naar boven ging, met de woorden: "ik had toch gezegd dat ik alleen de opa's en oma's op
mijn verjaardag wilde!"
BAM, inderdaad... hij had het niet duidelijker kunnen aangeven, en wij hadden niet geluisterd, waren vol over zijn grens gedenderd, terwijl hij al zo goed had gevoeld dat het te veel zou zijn...
mega-leermoment!
Vanaf toen hebben we besloten dat onze kinderen de regisseur zijn over hun eigen feestjes. Het is hun feestje, dus zij beslissen...
Wat kan verder helpen?
- Vraag aan de ouders van de jarige wat ze gaan doen, zodat je je kind kan vertellen wat hij/zij kan verwachten.
- Vertel de ouders ook hoe je kind zich voelt bij een feestje, en dat je beschikbaar bent als het niet meer gaat.
- Laat je kind (mee)beslissen over zijn eigen feestjes. Dat geeft een gevoel van controle, veiligheid.
- Gun je kind de tijd om op een verjaardag even te acclimatiseren en even veilig bij jou te zitten. Vaak gaan ze na een tijdje toch wel spelen (al is het soms pas als je op het punt staat om naar
huis te gaan😅)
- Blijf niet te lang, en/of spreek een tijd af wanneer je naar huis gaat.
- Klets na afloop even na over het feestje: wat was leuk, wat was niet zo leuk? Wat zou je de volgende keer graag anders willen? Wat zou het nog leuker maken?
Veel vier-plezier op jullie eigen manier! 🎁🎂🍰💞
Reactie schrijven